Diabetes mellitus (suikerziekte) is een conditie die in Westerse landen zoals Nederland steeds meer voorkomt. In Nederland lijden 1,2 miljoen mensen aan deze ziekte. Dit komt overeen met ruim zeven procent van de bevolking. De veroudering en de leefgewoonten van de consumptie maatschappij (weinig beweging en overgewicht) worden als oorzaken van deze toename gezien. Omdat mensen met suikerziekte langer leven, zien we ook steeds vaker complicaties als gevolg van de ziekte zoals voetproblemen. Hiervan is de diabetische voet een veel voorkomende complicatie.
Uit een aantal studies blijkt dat 15% tot 25% procent van de mensen met suikerziekte een chronische wond aan de voet krijgt. We spreken van een chronische wond als er sprake is van een wond die langer dan twee weken bestaat. Voetwonden kunnen leiden tot arbeidsverzuim, langdurige ziekenhuisopnames, amputatie van het been en tot levenslange invaliditeit. Zorg door de patiënt zelf is vaak niet mogelijk vanwege de oogproblemen, de zogenaamde beperkte beweging in de gewrichten van de voet en pijn.
Het ontstaan van de wonden en de slechte genezingstendens is toe te schrijven aan aantasting van organen en orgaansystemen door diabetes. De drie belangrijkste factoren zijn neuropathie, infectie en ischemie. Klik op de link om hier meer over te lezen.
Een niet genezende wond, zeker bij tekenen van infectie en ischemie, leidt zonder adequate behandeling uiteindelijk tot het verlies van een been. Daarom is vroegtijdige herkenning belangrijk om het been te redden. Met name door het dikwijls ontbreken van pijn en verschijnselen van een infectie bij diabetes, wordt de ernst van een chronische voet wond gemakkelijk onderschat.
Zelfs voordat een wond ontstaan is kan men al een aanwijzing hebben dat een voet risico loopt. Zo worden bij een gebrek aan gevoel knelpunten in de schoen niet gemakkelijk opgemerkt. Tijdige herkenning kan dan wondvorming voorkomen. Lees hierover meer op de pagina “Voorkomen”